Een eerbetoon aan Haïti – Het Magische Eiland!
Ondanks verschillende problemen op het eiland, behoorde de Haïtiaanse ploeg in 1974 tot de beste ploegen van Latijns-Amerika, samen met Brazilië en Argentinië, en ook Uruguay en Chili. In die tijd kwalificeerde ’s werelds eerste zwarte republiek zich voor de X World Cup in München (West-Duitsland). De kwalificatie van het land voor de Wereldbeker van 1974 was een van de verrassingen op het westelijk halfrond. Haïti won het toernooi weliswaar niet, maar het veroverde wel vele harten in Duitsland. Tijdens het mondiale evenement eindigde het Haïtiaanse mannenelftal op de 15de plaats, vóór Zaïre (vandaag de Democratische Republiek Congo). Haïti’s eerste FIFA-wereldbekerploeg is nog steeds erg populair bij de lokale fans. Voetbal is erg populair op het eiland.
Landprofiel: Haïti
Haïti deelt het eiland Hispaniola met de Dominicaanse Republiek (Caribisch gebied). De hoofdstad is Port-au-Prince. In het begin van 1800 werd Haïti de eerste zwarte republiek op aarde – een zwarte regering nam de macht over op het eiland. In de volgende 200 jaar kende de natie een hele reeks dictaturen en antidemocratische regeringen. Maar sinds het midden van de jaren 2000 is het een democratische natie. In januari 2010 werd Port-au-Prince getroffen door een aardbeving, waarbij meer dan 200.000 mensen omkwamen en de Haïtiaanse hoofdstad in puin werd achtergelaten. Hierdoor werd Haïti de armste natie ter wereld.
Het gouden tijdperk
Nadat Haïti er niet in slaagde zich te kwalificeren voor de wereldbeker van 1970, bleef het mannenteam volhouden en trainen voor de volgende wereldbeker. Voor het einde van 1973 werd het CONCACAF tornooi – het belangrijkste voetbalevenement in de regio – gehouden in de Haïtiaanse hoofdstad Port-au-Prince. Tijdens dat pre-Wereldbeker toernooi plaatste de ploeg van het gastland zich als eerste en versloeg daarmee Mexico, één van de vijf beste ploegen op de Spelen van de XX Olympiade in West-Duitsland in 1972, en Trinidad Tobago. De Haïtiaanse ploeg was de enige Caribische ploeg die Mexico had uitgeschakeld. Als gevolg daarvan kwalificeerde Haïti zich voor de Wereldbeker van 1974. Het had nog nooit een internationaal evenement van die omvang gewonnen. De Haïtianen waren opgetogen over het succes van de ploeg. Vier jaar geleden had El Salvador Haïti met 1-0 verslagen in de finale van het CONCACAF kampioenschap in Kingston, Jamaica.
Het eiland nam voor het eerst deel aan de Wereldbeker in 1974 en werd een van de 15 beste ploegen van de planeet. Ondanks zijn povere prestaties op de FIFA Wereldbeker won Haïti de bewondering en het respect van zijn rivalen. Ook tijdens dat evenement was de Haïtiaanse atleet Emmanuel Sanon – een Caribisch voetbalicoon – een van de populairste voetballers uit Latijns-Amerika. Zijn voetbalwonderen waren in de jaren 1970 bekend bij de kenners.
Volgens Almanaque Deportivo 1976 (Sport Almanak 1976) won het nationale voetbalelftal onder 16 jaar in september 1975 het wereldkampioenschap in de Verenigde Mexicaanse Staten, ten koste van Zweden en Australië.
In 1977 werd het herenvoetbalelftal tweede in het CONCACAF-toernooi in Noord-Amerika, achter Mexico (gastland). In de daaropvolgende jaren, in 1981, eindigde Haïti als zesde in Honduras, Centraal-Amerika. Zesentwintig jaar later kwalificeerde de nationale voetbalploeg onder 17 jaar zich voor het mondiale toernooi in Zuid-Korea. Op de wereldbeker onder-17 van 2007 speelde het Haïtiaanse team met 1-1 gelijk tegen Frankrijk.
Van het eiland zijn enkele uitstekende voetballers afkomstig: Emmanuel Sanon, Wilner Nazaire, Roger Saint-Vil, en Joseph Gaetjens, bijvoorbeeld. In 1950 nam de heer Gaetjens deel aan de IVde Wereldbeker onder de Amerikaanse vlag. Hij is vooral bekend als de speler die het beroemde doelpunt scoorde dat Engeland met 1-0 versloeg in 1950. Hij verliet Haïti voor de Staten in de late jaren 1940, en werd vervolgens een Amerikaans staatsburger. Ondertussen is Josmer “Jozy” Altidore, wiens ouders uit Haïti komen, een van de populairste spelers in de Verenigde Staten van Amerika.
Alejandro Guevara Onofre: Freelance schrijver. Alejandro is auteur van een groot aantal artikelen/essays over meer dan 220 landen en afhankelijke gebieden (en ook Amerikaanse staten), van ecologie, geschiedenis, toerisme en nationale helden tot Olympische sporten, buitenlandse betrekkingen, en wilde dieren. Daarnaast heeft hij enkele boeken gepubliceerd over vrouwenrechten, waaronder “History of the Women in America” en “Famous Americans”.